بخشی سیاه از زندگی و افکار الکساندر گراهام بل | تلاش برای اختراع معجزه‌ها

عاطفه همایونی | شهرآرانیوز - کیتی بوث، زندگی نامه نویس، درباره گراهام بل اظهار نظر جالبی دارد: «معرفی گراهام بل به عنوان مخترع تلفن، مثل این است که بگویید آدولف هیتلر فردی گیاه خوار بود که زمانی بر آلمان حکومت می‌کرد!» الکساندر گراهام بل مدت هاست که از یک سو به دلیل اختراع تلفن و دستگاه‌های خارق العاده دیگر تحسین می‌شود و ازسوی دیگر به عنوان پیشگام برجسته گفتارگرایی (روش آموزش گفتار و لب خوانی به ناشنوایان) خوار شمرده می‌شود؛ جنبشی که ناشنوایان را برای یادگیری گفتار تشویق می‌کرد و مهم‌تر از همه، آن‌ها را زیر فشار قرار می‌داد تا زبان اشاره را نیاموزند و از آن استفاده نکنند. مادر و همسر گراهام بل هردو ناشنوا بودند و او بی وقفه تلاش می‌کرد تا ناشنوایی آن‌ها را عادی سازی کند. او امیدوار بود که آن‌ها چنان هوشمندانه گفتار دیگران را بفهمند که گویی افراد را می‌شنوند. همچنین امیدوار بود که یاد بگیرند صدا‌های درست را تولید کنند و درنتیجه بتوانند راهی برای مقابله با این معلولیت آشکار بیایند.

بل از همان کودکی به دنبال این بود که بفهمد بشر چگونه صدا‌ها را تولید می‌کند. او دستگاه مکالمه‌ای ساخت که طیف وسیعی از واج‌ها را تولید می‌کرد. او حتی سعی کرد گفتار را به سگش بیاموزد. بل همان طور که در تلاش بود تا شیوه تولید گفتار را درک کند، به اختراعات دیگری رسید؛ اختراع تلفن او را ثروتمند کرد، اما احساسی را در او برنمی انگیخت، زیرا آن را یک حواس پرتی از مسیر اصلی اش، اصلاح آموزش ناشنوایان، قلمداد می‌کرد. میبل هابارد، همسر بل، که بر اثر یک بیماری از کودکی ناشنوا شده بود، پس از یادگیری برخی گفتار‌ها به کمک همسرش، توانست مهارت‌های ارتباط کلامی را دوباره به دست آورد. همین موضوع بل را امیدوار کرد که درصورت آموزش صحیح، دیگران نیز می‌توانند این مهارت را فراگیرند. بل خود را وقف ناشنوایان کرده بود، اما او درواقع هیچ کاری برای احساس ناشنوایان نمی‌کرد.